feestdagen

Bij deze weer een ‘update’ van de afgelopen 2 weken. De tijd vliegt voorbij! Maar ik heb dan ook niet bepaald stilgezeten de laatste tijd.

Zondag 25 april was het hier ANZAC-day. ANZAC staat voor Australian and New Zealand Army Corps en wordt ieder jaar gevierd om de veteranen te eren die hebben gevochten. Een docent van mij vertelde laatst dat dit vrij apart is, aangezien dit vooral te maken heeft met het Britse Rijk. Desalniettemin, één groot feest dat al weken van tevoren stond aangegeven op aan lantaarnpalen vastgeplakte posters. En door Denise (al moet ik haar voortaan in mijn blog “Shazza” noemen, kort voor de volgens haar typisch Australische naam Sharon) was mij ook al verteld dat ik zeker naar het Coogee Bay Hotel moest om daar Two-Up te spelen, een gokspel wat alleen op ANZAC-day ongestraft mag plaatsvinden (al schijnt aan dit spel geen gokverslaving verbonden te zijn). Aan het begin van de middag ben ik samen met Sascha naar CBH (afkorting voor Coogee Bay Hotel) gegaan, maar van Two-Up bleek geen sprake te zijn en van groot feestgedruis ook niet echt. De straten waren min of meer leeg. Maar voor zonsopgang bleek al een ceremonie te hebben plaatsgevonden met parades van veteranen die door het publiek worden geëerd. Na een geweldige kop koffie ietwat teleurgesteld naar huis teruggekeerd. Daarna samen met Shira internet afgespeurd of er toch echt niet ergens wat te vinden was, maar we hadden weinig succes. Wel vertelden haar ouders later dat het in Circular Quay heel gezellig was geweest. Later op de avond kwam er een smsje van haar vader dat het nu wel gezellig was in de CBH en dus zijn we die kant uit vertrokken. Binnen was het heel druk en veel mensen waren al flink dronken – al was niemand agressief en de stemming overheersend vrolijk. Een paar uur in CBH gezeten, totdat we min of meer bij de bar werden weggetrapt omdat deze vroeg ging sluiten. Vervolgens vroeg Shira of ik zin had om naar the city te gaan. Natuurlijk, daar is het een feestdag voor. Dus wij op topsnelheid naar huis gelopen (geldt hier een dresscode, zonder hakken en de nodige kleding/make-up kom je er niet in) en binnen tien minuten stonden we paraat bij de bushalte. Best een prestatie al zeg ik het zelf.
Eenmaal aangekomen bij the Argyle (de club waar we heen gingen) leek het of we in de jaren ’20 waren beland. Overal mannen en vrouwen in uniform, van de luchtmacht tot mariniers. En natuurlijk zwermden alle vrouwen en meisjes als bijen om die uniformen heen. En die uniformen zagen er naar mijn idee vrij nep uit, de stof was niet echt van goede kwaliteit en uiteindelijk heb ik een medaille gevonden en Shira een knoop. Dus die uniformen waren ook nog eens incompleet. Wel een hele leuke avond gehad, zowel binnen als buiten op het terras en met heel veel mensen gepraat en gedanst. Toen we uiteindelijk the Argyle verlieten was er buiten een menigte bij het water, waarvan sommigen in slaapzakken lagen. Bleek Justin Bieber, een of ander Amerikaans tieneridool, aan te komen voor zijn tour door Australië. Resulteerde in een hoop geschreeuw en gehuil toen hij inderdaad aankwam.
Anyways, toen we met de taxi thuis aankwamen wachtte ons een verrassing in de hal: een of andere gozer lag op de grond te slapen, midden op het gangpad. Een paar tellen nadat wij hem zagen kwam de huisbaas naar buiten en die maakte de kerel maar wakker. Op de vraag wat hij daar deed was het antwoord “Ik wacht op de taxi.”. Tja, dat doe ik ook altijd in iemands anders huis, afgezonderd van de weg…

Maandag was vervolgens een vrije dag, aangezien de nationale feestdag de dag ervoor op een zondag viel. En dan krijgen ze hier dus op maandag vrij, niet verkeerd lijkt mij. De volgende dagen vrij druk bezig geweest met school en tussendoor lekker gehangen met mijn nieuwe huisgenoten. Al heeft iedereen een laptop op schoot, gezellig is het wel.

Vrijdag was het Koninginnedag en dat moet natuurlijk, ook in Sydney, worden gevierd! In the Gaff, een club die niet erg bekend staat om zijn klasse, werd een avond georganiseerd voor alle Nederlanders in Sydney. Van tevoren bij ons thuis wat drankjes genomen en daarna de bus gepakt naar Oxford Street. Natuurlijk allemaal in het oranje getogen en voorzien van de Nederlandse vlag, want ja, die middag was eindelijk mijn pakket uit Nederland aangekomen met de nodige oranje-producten. Een hele gezellige avond gehad in een oranje massa. En dan is het wel even wennen dat je in het Nederlands tegen iemand kan praten en diegene je nog verstaat ook. Tussendoor hebben Shira en ik nog even de beste Falafel ooit gegeten. Toen we uiteindelijk weggingen bleken de jongens buiten the Gaff te zitten en konden we met zijn vieren een taxi terugnemen. Wel zo handig, als je toch in hetzelfde huis woont.

Zaterdag vooral heel rustig aangedaan, maar ’s avonds naar een bbq geweest bij een Amerikaan thuis. In eerste instantie was er bijna niemand (hinderde niet, wij hadden eten en een flesje wijn), maar uiteindelijk was de tuin gevuld met aardig wat studenten. En aangezien het niet regende en niet al te koud was heerlijk buiten gezeten.

Zondag, ondanks een hoge huiswerkdruk, naar het strand geweest. Daar een tijdje gelegen en zelfs nog even de zee in geweest, maar uiteindelijk werd het tijd om naar huis te gaan. ’s Avonds allerlei producten van ieders plankje in de pan gegooid (een traditie die we er nu kennelijk in gaan houden, want dat blijkt keer op keer geslaagd).

Maandagochtend met Shira naar New Town geweest, een wijk waar heel veel barretjes, bistro’s, antiekzaken en tweedehands kleding winkels zitten. Al bleken de meeste winkels nog gesloten… Wel lekker rondgelopen en heerlijk en goedkoop gegeten bij een Thai die rond een uur of twaalf al helemaal volgepakt zat. En al snel bleek waarom: voor 6 dollar kon je uit een lijst van 20 gerechten kiezen. En geloof me, dan kreeg je ook een goed bord vol zaligheid. Daarna doorgegaan naar de uni om met een meisje van een ander vak (Eef) heel keurig te brainstormen.

Dinsdag grotendeels aan mijn presentatie voor de volgende dag gewerkt en ’s avonds Surinaamse bami gemaakt. Alhoewel er een aantal producten missen (lees, niet te verkrijgen hier) was het toch geslaagd. Daarna met Shira naar de film geweest om mijn verjaardagscadeautje te innen. “When in Rome” gezien, een typische meidenfilm en hartstikke voorspelbaar, maar daardoor niet minder leuk.

Woensdag was weer mijn ‘favoriete’ dag. Tijdens de eerste les, “Whiteness Beyond Colour” heb ik mijn angst geuit dat ik bang ben dat we allemaal als racisten eindigen als we doorgaan met gebeurtenissen te over analyseren. Kennelijk zag de docent hier wel wat in. In eerste instantie schrok hij enorm, maar daarna heeft hij besloten dat we volgende week terug gaan komen op dit punt. Hopen dat dat ook echt gebeurd, want dat zou wel fijn zijn. Een kritische blik is goed, maar niet als die nergens meer op gebaseerd is. Vervolgens bij mijn andere les mijn presentatie gehad. Van tevoren was ik niet gespannen, maar dat heeft de docent helemaal weggeslagen. De voorgaande weken hadden we les gehad van een vrouw die erg duidelijk was in wat zij verwachtte in de presentaties en wat vooral niet goed was. Bleek de mannelijke docent daar compleet andere ideeën over te hebben… Heel fijn als je daarna mag presenteren. Na een paar minuten werd ik al onderbroken. Het enige wat de docent zei was “Ja, dit is goed, heel gestructureerd.” Heel fijn, maar onderbroken worden is niet heel leuk als je ook nog eens niet zo zeker bent van je verhaal en je uitspraak. Na de presentatie geen commentaar gehad, al werd ik daarna wel gevraagd de docent te assisteren bij een onderwerp met mijn ‘kennis’. Geen cijfer gehad, dat komt volgende week, en ik heb nu geen idee meer wat ik moet verwachten…
Na de les naar huis gelopen (fijn dat het na zessen donker is, heb je meteen weer Sinterklaasliedjes in je hoofd) en onderweg Shira tegengekomen. Zij had net gekookt en het eten in plastic bakjes gedaan, zodat we dat onderweg konden opeten. Het plan was namelijk om naar Bondi te gaan, waar bandjes zouden spelen. Bij de bushalte weer een hele creatieve maaltijd gegeten om vervolgens thuis de afwas te doen. Daarna naar Bondi vertrokken. Het eerste bandje dat optrad was op zijn minst gezegd apart. Alle muzikanten hadden een enorme baard en de naam van de band was dan ook “Beards”. En drie maal raden waar de nummers over gingen? Inderdaad, baarden. Creativiteit ten top. Daarna speelde een band die hier op doorbreken staat, MM9. Hele lekker rockmuziek, daar was ik wel even aan toe. Toen deze bar sloot zijn we met een groep naar de Eastern vertrokken, elders in Bondi. Daar ook een leuke avond gehad en de muziek was er stukken beter als in CBH. Vervolgens een taxi terug naar Coogee gepakt. De taxichauffeur bleek erg enthousiast. Toen we bij onze bestemming aankwamen hebben we zeker nog tien minuten stil gestaan, terwijl hij maar doorratelde over Australië, Egypte (waar hij vandaan kwam, maar “toch zeker niet terug zou keren”) en het kwade Amerika, dat achter de crisis in Griekenland zit. Jaja. We zijn goed opgevoed, maar op een gegeven moment gaan die praatjes wel te ver. Gelukkig had het geen invloed op de meter, want we hadden al een vaste prijs afgesproken en betaald. En als het buiten koud en guur is, is het wel fijn om in een warme auto te zitten…

Dit is alweer flink wat leesvoer, dus ik hou er weer mee op. Ik zou het wel leuk vinden als jullie iets achterlaten als jullie dit lezen, dan weet ik dat ik dit niet voor niets typ en mijn tijd goed besteedt.

Ik ga nu op naar het weekend!