en weer 6873 km verder - Sydney!

Hey allemaal!

Final destination = bereikt! Eindelijk zijn wij aangekomen in Sydney. En het is hier nu al fantastisch! Op zich niet zo heel veel gezien, maar wat ik heb gezien is geweldig. Ik voel me hier al helemaal thuis. Op het moment is het hier benauwd - het heeft geregend (ja, dat hebben ze hier ook)- en zo'n 28 graden. het eerste kleurtje zit er dus al op :). De straten hier worden gekenmerkt door pipi langkous achtige huisjes en enorme wolkenkrabbers. De sfeer is relaxed en de mensen lijken allemaal even aardig - mate!

De reis vanuit Kuala Lumpur hier naar toe heeft toch wel lang geduurd. Op het vliegveld zelf was weinig te beleven. In ieder geval in het gedeelte waar wij zaten. Maar een frappuccinno van Starbucks maakt veel goed! Het grondpersoneel was ook weinig imponerend - zo'n beetje alle mannen waren een kop kleiner als ik! Ik stond ook al klaar om gefouilleerd te worden, maar kennelijk kwam mijn lengte intimiderend over, want dat hoefde niet haha. Daarna weer de nodige problemen gehad met mijn paspoort en het daaraan gekoppelde visum, maar we zijn erachter wat het probleem is: een O is een O en geen '0' zoals al die mensen bij de douane schijnen te denken.

Anyways, de vlucht zelf was oke. Opnieuw een stoel aan het gangpad met een eigen beeldscherm en een arsenaal aan films en tv-shows die bekeken konden worden. Het vliegtuig zelf was klein en een tikkeltje ouderwets, maar mij hoor je niet zeuren. Even is er sprake geweest van turbulentie, maar dat stelde ook vrij weinig voor. Wel veel bliksemschichten gezien en de zon zien opkomen - heel tof.

Aangekomen op Sydney werd er ook niet heel moeilijk gedaan. De nodige checks gehad en de bagage liet niet heel lang op zich wachten (wat bij andere passagiers anders was). Daarna moesten we aansluiten in een enorme rij en goederen declareren. De filmploeg van dat airport programma was druk aan het filmen waar wij stonden, dus wie weet dat wij nog even in beeld komen. Al waren wij kennelijk niet heel interessant, aangezien bij er door een douaneambtenaar uit werden gepikt en vervolgens de hele scans en drugshonden mochten overslaan. Ja ja, zo onschuldig zien wij er kennelijk uit.

Momenteel zitten we in het Chilli Blue Backpackers Hostel waar wifi en internet zou moeten zijn, maar na uren proberen is daar nog niks van terecht gekomen. Zit nu dus noodgedwongen in een internetcafe op de 'fastest computer'. Kan dus even duren voordat ik weer een verslagje schrijf.

Morgen langs uni om het een en ander te regelen en woensdag de early arrivers afternoon tea met andere exchangers.

Ik spreek jullie!