Springbreak

En toen was het alweer tijd voor een nieuwe, wekelijkse update! Deze keer van de 'Springbreak', ook al is het hier helemaal geen lente maar herfst. Alhoewel ik heel erg op zag tegen deze week omdat ik geen reis meer had kunnen plannen heb ik toch flink wat leuke dingen gedaan :).

Afgelopen zondag ging de Paasbrunch op het strand niet door. Alhoewel ik ’s middags nog flink verkleurd was toen in 20 minuten op het zand had gelegen barstte ’s middags de hemel open en veranderde het strand al snel in een enorme modderpoel. Niet zo’n fijn idee dus, om dan op het strand te gaan zitten. Sascha en ik zijn toen maar vertrokken naar het huis van Inger, waar de rest ook al naar toe was gekomen. Daar hebben we stapels zoetigheid weggewerkt en een film gekeken. Sascha moest al vroeg weg, maar ik ben het grootste gedeelte van de avond blijven hangen en heb lekker met de meiden naar de Devil Wears Prada gekeken met een enorme pizza op schoot. Kan me wel een vervelendere Pasen voorstellen. ’s Avonds laat gezellig met thuis geskyped, wat op een gegeven moment nergens meer over ging maar waar ik wel aan toe was.

De volgende ochtend kreeg ik een sms van Inger, of ik zin had om mee te gaan hiken in het Royal National Park. Wat denk je, natuurlijk! Dus meteen mijn tas volgestouwd met eten en drinken voor een dag en een First aid kit (you never know met al die beesten hier). Met Inger en Kristel afgereisd naar Cronulla, dat onderin Sydney ligt. Daar zijn we eerst de Gloria Jean’s ingedoken voor een cafeïneshot en hebben we de route uitgestippeld op een kaart. Toen we aankwamen bij de ferry bleek deze net te zijn vertrokken. Balen, want die gaan maar een keer per uur. Maar ondertussen was Sam, een Australische gozer die goed met Inger omgaat, wel onze kant uitgekomen. Een uurtje later alsnog de ferry naar Bundeena gepakt.
Vanuit Bundeena zijn we langs de kust het Royal National Park ingelopen. Heel veel bergen op en af en het grootste gedeelte van de route moesten we afleggen via een autoweg. Dat bood weinig spectaculair uitzicht en de passerende auto’s waren ook niet van plan om snelheid te minderen, maar gezellig was het zeker. Misschien hadden we de afstand iets onderschat: de watervallen waren een flink aantal kilometers lopen en we moesten voor zessen terug zijn bij de ferry, anders zouden we niet meer thuiskomen. Halverwege hebben we het plan om naar de watervallen te gaan maar verworpen en zijn we een trail aan de zijkant van de autoweg ingegaan. Daar werden we getrakteerd op een heel mooi uitzicht en een weg die, heel fijn, naar beneden liep. Na ongeveer een kwartier wandelen kwamen we bij een aanmeerplaats voor boten aan, waar we een tijd hebben gezeten. Op het water waren veel mensen aan het sporten en recreëren. Inger probeerde een lift te regelen bij een boot, maar dat leverde weinig op. En dus konden we hetzelfde stuk terug afleggen, maar nu omhoog. Dat ging onverwachts een stuk beter, want bij het dalen was het moeilijk je voeten te plaatsen op de rulle en met keien bezaaide steile ondergrond. Toen we weer aankwamen bij de autoweg zijn we deze een stuk terug gaan volgen. Op een gegeven moment zijn we bij een inham afgeslagen de wildernis in, waar een trail bleek te lopen dat niet bepaald op de kaart stond aangegeven. Na dit een stuk gevolgd te hebben moesten we via een rotswand naar beneden klauteren, wat ook erg tof was (al wel lastig met een rugzak op je rug). Vanaf dat punt zijn we terug gelopen naar Bundeena. Tegen een uur of 4 hebben we daar de ferry teruggepakt naar Cronulla waar we hot chips hebben gegeten. 2 grote porties besteld, maar daar hadden naar Nederlandse maatstaven een aantal gezinnen van kunnen eten.

Dinsdag ben ik samen met Sascha naar de Sydney Royal Easter Show gegaan. In het Olympisch Park waren tenten, kramen, attracties en allerlei andere dingen geplaatst. De Fair is naar mijn idee een soort van kruising tussen de huishoudbeurs en een enorme braderie. Ik vond het allemaal wat tegenvallen en zeker de prijs niet waard die we voor een kaartje moesten neertellen (en dan hadden wij nog studentenkorting ook). Wel interessant om te zien hoeveel verschillende soorten wedstrijden er werden gehouden. Van houthakken tot kunstwerken, hondenshows en taarten keuringen (die ook nog in een vitrine ter bezichtiging werden gelegd). In de main arena werden shows gegeven. In eerste instantie reden er een aantal huifkarren rond, maar dat was weinig interessants. Daarna werd er opgebouwd voor de Toyota V6 Extreme: een aantal auto’s die trucs uithaalden en met ronkende motoren en knallende uitlaten over het terrein raceten. Op een gegeven moment was er een andere auto die een ronde zou moeten afleggen langs de hele arena door slechts op twee wielen (aan de rechterkant) te rijden, maar na een tiental meters kiepte die al op zijn zijkant en moest weer overeind worden geholpen. Na de V6 was het de beurt aan 3 motorcrossers om hun kunsten te vertonen, waaronder de huidige Australische kampioen. Dat was wel heel vet. Vervolgens werd er een act neergezet en betrad ‘Robosaurus’ de arena: een enorme robot die vuur spuwde en auto’s verslond. Niet echt mijn ding en de uitvoering was ook niet erg overtuigend. In het Art Pavillion hingen allemaal kunstwerken, waaronder een van Denise, de vrouw bij wie ik inwoon. Was erg leuk om te zien, maar veel kunstwerken die met prijzen waren beloond waren dat niet waard en vice versa. Tegen een uur of 3 zijn Sascha en ik weer op huis aangegaan, want we hadden het wel gezien. Jammer genoeg niet de racende en zwemmende varkens kunnen vinden, misschien had dat nog wat extra’s toegevoegd aan de fair haha.
’s Avonds heb ik eindelijk mijn kip in duiveltjessaus gemaakt, wat nog geslaagd was ook! Dus dat is voor herhaling vatbaar. Ook nog met Kristel en Inger naar de film geweest. “She’s out of my league”, een film waarvan we verwachtten dat die heel voorspelbaar zou zijn en een vrij laag niveau zou hebben, maar hij bleek leuker dan verwacht. En het commentaar van de jongens die achter ons zaten op de film was ook vermakelijk.

Woensdag ben ik met Inger en Kristel naar Paddy’s Market geweest. Dat was een ander gezicht als de vorige keren dat ik daar was geweest: de markt was bijna uitgestorven en veel kraampjes waren gesloten. Toch een tijdje doorgebracht daar en daarna geluncht op een bankje in Hyde Park en naar the Art Gallery of New South Wales geweest. Daar hadden ze het een en ander aan Aboriginal kunst hangen, maar de hoeveelheid viel mij erg tegen. Ook leek het weggestopt in de kelder, terwijl ik had verwacht dat ze juist deze vorm van kunst meer centraal zouden stellen. Tegen het eind van de middag naar huis gegaan, nog even boodschappen gedaan en daarna lekker voor de t.v. gehangen.

Donderdag scheen de zon ineens weer flink. En dan moet je daar van profiteren! Vrij vroeg naar het strand vertrokken, waar Inger ook naar toe kwam. De zee ingedoken (en twee keer onderuit gemept door de enorme golven in de branding) en op het warme zand gehangen. Tegen het begin van de middag kwam ook Sascha naar het strand. Jammer genoeg kwamen er steeds meer wolken en ging de temperatuur ook achteruit. Dus onze spullen gepakt en naar huis vertrokken. Thuis ben ik in de dvd verzameling van Denise gedoken en er een paar meegenomen naar Inger’s casa. Daar hebben we een aantal films gekeken terwijl buiten de regen en onweer losbarstte. Gelukkig werd dat later op de avond minder, waardoor we naar de Palace konden. Daar zou het uninight zijn, wat gratis poolen en goedkoop bier inhoudt. Maar daar bleek weinig van te kloppen en bovendien waren er weinig mensen. En dus zijn we doorgegaan naar het Coogee Bay Hotel, waar wel gratis pool was. Flink wat uurtjes gepoold (tis toch gratis) en daarna nog even met Raphael (Zwitserse uitwisselingsstudent) en Inger op het strand gezeten.

Afgelopen vrijdag met Inger naar de city vertrokken om een aantal formulieren in te vullen. Want, *tromgeroffel*, ik heb besloten weer te verhuizen. Op zich heb ik het erg naar mijn zin bij Denise, maar ik mis de sociale contacten, gewoon mensen om me heen en gezelligheid. En zeker nu het kouder wordt en het om zes uur al donker is is het niet fijn thuiskomen in dit koude, kille, vaak lege huis… Aangezien Inger binnenkort naar huis vertrekt kan ik haar plek innemen, wat betekent dat ik roomies wordt met Shira en huisgenoot van Matt en Max. En dat lijkt me heel tof! Nog anderhalve week wachten en dan zeul ik weer met al mijn spullen door de straten van Coogee.
Vrijdagmiddag vervolgens met een stapel dvd’s naar Inger vertrokken, en die onder het genot van een flinke hoop sushi bekeken.

Het weer ziet er vandaag weer lekker uit en ik heb al aan mijn huiswerk gezeten. Heb ook even een ommetje van een uur gemaakt om 2 liter melk en een zak appels te halen, maar dat is te doen met dit weer. Misschien dat ik straks nog even naar het strand vertrek, als de lucht niet ineens besluit te betrekken in ieder geval….

Ik heb een aantal foto's gemaakt met mijn nieuwe camera. De foto's zijn als het goed is te bekijken op onderstaande link:

http://picasaweb.google.com/107875778492333006663