hervonden moed

Nou mensen, deze avonturier heeft herpakte moed en weer erg veel zin om er tegenaan te gaan hier in Australië :D. De reden: een paar geplande trips en Kiki komt deze kant uit! (al is dit laatste op het moment aan beetje onzeker, wegens omstandigheden)
Maar allereerst, de afgelopen week…
Zaterdag geprobeerd aan mijn huiswerk te zitten, maar ik was niet erg productief. Tegen een uur of vijf met het nodige leeswerk naar het strand vertrokken en daar een uurtje gezeten. ’s Avonds rond een uur of 8 met Kasia afgesproken, om haar de energierekening van 65 dollar te betalen. 65 dollar! Dat is toch niet normaal voor 3 weken? Maar ik heb het sterke vermoeden dat de rekening zo hoog is uitgevallen doordat alle logees die we hebben gehad, plus Irene, continu wassen aan het draaien waren. Daarna zou ik met Sascha eindelijk naar het Coogee Bay Hotel gaan, had ik erg veel zin in, maar dat ging jammer genoeg niet door.

Zondag opnieuw een poging gedaan aan mijn essay te werken en dat lukte weliswaar. Tegen het eind van de middag weer het strand opgezocht, want het weer schijnt hier snel te gaan veranderen. En die zonnestralen wil ik nog wel even meepikken natuurlijk. Na het strand naar de Coles in Randwick gelopen (jaja, mijn rondje Coogee, 20 minuten heen, 20 minuten terug) om ijs te halen. Sascha had me namelijk uitgenodigd om bij haar en haar huisgenoot te komen eten en ik stelde voor het toetje te regelen. En dat ijs bleek zeer geslaagd haha. Vrij vroeg weer weggegaan omdat het weer sterk veranderde en ik het idee had dat het wel eens kon gaan regenen. Gelukkig net op tijd thuis gekomen.

Maandag ben ik begonnen met schoonmaken en wassen draaien, wat ik iedere maandag doe. Daarna naar uni vertrokken, omdat de internetkabel nog op Denise haar kamer lag en ik mij niet geroepen voel zomaar haar kamer op te gaan om het internet te pakken. In de bibliotheek aan mijn essay gewerkt, maar daar had ik al snel genoeg van. Tegen een uur of drie ben ik naar het winkelcentrum in Randwick gegaan waar ik eindelijk leuke boardshorts voor Hans-Peter en Wouter heb gevonden. Thuis meteen de souvenirdoos ingepakt en naar het postkantoor vertrokken om het te laten verzenden. Wat zijn die mensen daar chagrijnig! Niet normaal. Ze willen niemand helpen en ze geven je het gevoel dat je ze belast.

Dinsdagochtend vroeg naar uni vertrokken om het essay uit te printen en een nietmachine met nietjes te scoren. Na de les met Sascha naar het winkelcentrum in Randwick geweest om wat rond te kijken en boodschappen te doen. Bij het postkantoor daar postzegels gekocht en mijn mond viel open van verbazing toen de mensen daar heel vriendelijk en behulpzaam bleken. Een wereld van verschil. Alleen jammer dat ik al mijn andere zaken waarschijnlijk bij het postkantoor in Coogee moet regelen… Bij thuiskomst zat er een briefje in de brievenbus waarop stond dat ik het postpakket van Anne-Mieke op kon komen halen. Eerst dacht ik er te weinig tijd voor te hebben, maar uiteindelijk ben ik toch maar naar het postkantoor gerend. Daar werd ik vreemd aangekeken. Waarschijnlijk omdat ik die dag ervoor nog een pakket had gepost en nu een enorm pakket van 4.905 kilo af kwam halen. Thuis meteen het pakket geopend (dat onaangeraakt was door de douane. Die durfden het waarschijnlijk niet aan om iets te openen, aangezien alles heel precies in de doos was gestopt en er nooit meer hetzelfde in zou kunnen worden gezet). En wat weten moeders hun kinderen toch te verwennen! Bijna een kilo chocola, verse koffie, een cappuccinomixertje, thermoskan, kaneel, cacao, paashaasjes, sokken, markers, Hollands keukenschort, foto’s en nog veel meer… De tranen stroomden ineens over mijn wangen haha. Toen Denise ’s avonds thuiskwam heb ik haar meteen het pakket laten zien en een reep chocola gegeven. Ze vond het pakket overweldigend en zei dat ik wel mijn moeders enige kind moest zijn. Alsof mama dat niet voor de anderen zou doen, maar dat snapte ze niet helemaal.

Woensdag begonnen aan mijn enorm lange dag. Een van de gozers uit mijn werkgroep gaf een korte demonstratie freestyle skaten (of zoiets, het zijn twee losse platen ijzer op wieltjes die door frictie zorgen dat je kan skaten) op het tapijt, wat niet zo’n succes bleek. De werkgroep zelf was niet zo geweldig, aangezien niemand de teksten had gelezen. Maar we hebben wel lol gehad.
Na de les naar de bieb vertrokken om daar achter internet te speuren naar leuke trips in Australië. Daarna naar mijn andere les vertrokken. Weer een heel interessant college gehad, gevolgd door een dit keer wel goede presentatie. Daarna toch helemaal doodop, via de Coles, naar huis gelopen. Denise niet gezien, die bleek pas de volgende dag thuis te komen.

Donderdag had ik me voorgenomen om aan mijn volgende essay te werken. Is deels gelukt, maar toch niet het gewenste resultaat. Laten we zeggen, de opzet is klaar. En dat is het dan ook. ’s Middags naar het strand gegaan met huiswerk en daar in slaap gevallen. Toen maar weer naar huis vertrokken en vroeg mijn bed in gedoken. Al koste het me alsnog veel moeite en tijd om in slaap te vallen…

Vrijdag eerder naar uni vertrokken. Ik had afgesproken met Sascha en dus wachtte ik op een bankje bij een kruispunt, toen er plotseling een schoolbus stopte. Een aantal jongens riep een aantal keer “Hey Sarah” maar er werd niet gereageerd. Toen werden zo’n beetje alle mogelijke meisjesnamen opgenoemd. Toen ik opkeek zag ik dat ze het tegen mij hadden haha. Ze konden niet op de naam ‘Janine’ komen en gelukkig sprong het stoplicht op groen waarna de bus wegreed. Toch wel grappig haha.
Op uni in de bieb achter internet gezeten. Ik sprak Sanne online en we hebben de knoop doorgehakt en besloten om samen naar Samoa te gaan. Sanne studeert momenteel in Nieuw-Zeeland en Samoa ligt hier ergens ‘in de buurt’ (alsnog een halve dag vliegen, maar hey). Het is een tropisch eiland waar beroemd antropologisch onderzoek is verricht dat helemaal niet bleek te kloppen. Dus dat gaan we even onderzoeken haha. Een ticket geboekt, wat betekent dat ik van 20 tot en met 30 juni op Samoa zit :D!
Tegen het begin van de avond samen met Sascha naar het strand gegaan. En ’s Avonds voor het eerst naar the Palace geweest, waar een backpackersfeest, inclusief crabracing, zou zijn. Niet dus. Maar the Palace, dat aan Coogee Beach ligt, bleek een enorm pand te zijn met op de benedenverdieping live uitzendingen van sportwedstrijden op enorme schermen en pooltafels. Op de tweede verdieping was er een balkon met een geweldig uitzicht over Coogee. Hebben we heerlijk gezeten onder het genot van een Strongbow (Sascha aan de Baileys) terwijl ik een lijst opstelde van dingen die ik allemaal nog wil doen. Hopelijk kan ik alles op die lijst binnenkort bezoeken.




Zaterdag samen met Sascha naar de stad vertrokken om te shoppen. We wilden in eerste instantie een markt bezoeken, maar dat lukte niet helemaal. En het shoppen bleek ook niet zo geweldig: alleen maar dure merkzaken en amper leuke kleding en schoenenwinkels te vinden. En dat terwijl ik al maanden uitkijk naar mijn nieuwe paar all-stars. Ben wel toffe nep-converses in nep-leer tegen gekomen die tot halverwege de kuit vallen. Helemaal geweldig, maar die kosten alsnog 50 dollar. In Nederland zou ik ze meteen hebben gekocht, maar nu dus niet. Ze zijn er in zwart en wit, maar de witte zien er zo lomp uit. De zwarte zijn geweldig, maar inderdaad: zwart, en dat is erg warm in dit klimaat. En ze nemen aardig wat ruimte in… Maar toch, misschien dat ik ze binnenkort alsnog ga aanschaffen. Verder wel geslaagd in een kledingzaak: voor 6,95 (flink afgeprijsd) een dun fleece vest gekocht. Dat kan nog wel van pas komen tijdens het reizen. En een jurkje wat natuurlijk helemaal niet van pas komt bij het reizen, maar dat ik nu nog hier kan dragen.
Op Paddy’s Market hebben Sascha en ik de prijzen van Backpacks vergeleken. Als het goed is kun je al een redelijke aanschaffen voor 50 dollar. Er zijn ook backpacks van 35 dollar, maar dat lijkt me weer zo goedkoop. Anyways, met deze prijs is het te doen om er een te kopen! En die zal ik nodig hebben ook de laatste weken.
Verder liepen er in de stad een aantal mensen in groepjes rond in Disovery Channel –of National Geographic, not sure- shirts. Achterop viel te lezen dat zij meededen aan de ‘city chase’. In tweetallen stormden ze de trappen van warenhuizen af. Later zagen we mensen die onder het ‘bloed’ zaten. Rode verf over het gezicht en armen en met scheuren in de kleding. Volgens mij bestaat die chase uit twee teams die op elkaar moeten jagen en was dit het resultaat. Als ik internet heb zal ik het even opzoeken. Er moet documentatie van zijn: toen we in het McCafe zaten werden twee gozers opgepikt door een camerateam van National Geographic (of Discovery Channel haha).

Anyways, het gaat hier weer even lekker. Nu hopen dat het weer van de week ook nog een beetje mee wil werken.
Liefs!