Start of session

En weer een nieuw verslag. Ik denk dat ik mijzelf er maar toe gaan dwingen om minstens een keer per week een verslag te plaatsen. De tijd vliegt voorbij – zeker nu de colleges eindelijk zijn begonnen. Maar er is zoveel te vertellen en ik wil dat iedereen mee kan genieten van wat ik hier mee maak.

Ik zit hier nu al een maand. Dat vind ik heel raar. Ik voel me al sinds dag 1 thuis en alles voelt ook heel natuurlijk, maar toch is het apart. Op een aantal momenten na (Simba en de operaties van mama en Yvonne) mis ik thuis niet. Dat heeft grotendeels met de aanwezigheid van internet te maken, maar ik voel me ook zo enorm thuis in het sociale klimaat hier. Volgens mij is Australië de perfecte plaats om je kinderen te laten opgroeien. Mensen beschouwen elkaar als gelijken, er is in veel mindere mate sprake van onderlinge afkeer op basis van niets als in Nederland. En mensen hechten veel waarde aan normen en waarden, zoals het bedanken van de buschauffeur en respect. Het is een beetje zoals we allemaal zijn opgevoed, maar hier houden ze dat ook echt nog vol. Verder neemt iedereen hier de tijd om je hulp te bieden, zowel gevraagd als ongevraagd (maar altijd welkom).

Het is alweer maart, en dat betekent dat de lessen hier beginnen. Aan de UvA is iedereen geloof ik al sinds februari hard aan de slag, dus ik mag niet klagen. Maar het is wel leuk om weer eens iets om handen te hebben en op academisch gebied te laten zien wat ik waard ben (of niet, daar gaan we achterkomen haha).

Op dinsdag heb ik voortaan het vak ‘Art, Gender, Sexuality and the Body’. Dit is een kunstgeschiedenisvak en ik geloof dat Sascha en ik de enige uitwisselingsstudenten zijn die dit volgen. Dat wordt nog wat, maar volgens mij is het een hartstikke leuk vak. De werklast valt mee, er moet een essay worden geschreven, een presentatie worden gehouden (owjeej, dat in het Engels) en aan het einde van het semester moeten we een zogeheten ‘slide test’ doen. Dat houdt in dat er een aantal schilderijen worden getoond, waarbij je de titel, kunstenaar, jaartal en materiaalgebruik moet noemen. De tijden waarop deze les wordt gegeven zijn ook erg fijn. Het college zelf is van 10.00 tot 12.00 de daaropvolgende werkgroep van 12.00 tot 13.00 (maar één uurtje, dat is in Amsterdam wel anders).

Woensdag wordt tegenwoordig mijn drukste dag. Ik heb dan twee vakken en moet voor allebei wekelijks flink wat doen. Van 11.00 tot 14.00 uur heb ik ‘Whiteness Beyond Colour: Identity and Difference’ dat wordt gegeven aan Nura Gili, het Aboriginal instituut. Het lijkt mij tot nu toe een heel inspirerend vak, dat wordt gegeven door een nog meer inspirerende (lees: maffe) man. Het aantal studenten dat dit vak volgen ligt rond de 20, wat alles zeer overzichtelijk maakt en waardoor we in een soort van kring zitten. Het is de bedoeling dat iedere week een ander groepje studenten het college/werkgroep begeleid en voorgaat in de discussie omtrent de stof. Dat is al een flinke opgave, maar er moet ook nog eens iedere week schriftelijk commentaar worden ingeleverd op de te lezen artikelen, een Whiteness Diary worden bijgehouden en uiteindelijk moet er een onderzoek worden verricht. Heel veel werk, maar ik ga er van uit dat het vak het allemaal wel waard is. Er zitten ongeveer 5 uitwisselingsstudenten bij, wat de sfeer ten goede komt. Sowieso is die sfeer wel goed, want de docent waardeert humor, spot en sarcasme heel erg naast de serieuze kant van het vak. Iedere week wordt er ook een nummer gedraaid als iedereen het lokaal binnen komt lopen. Vorige week was dat White America van Eminem - hilarisch. Zeker aangezien niemand nog wist wat we van dit vak, en voornamelijk de docent kunnen verwachten.

Na ‘Whiteness’ heb ik ’s middags een ander kunstgeschiedenisvak. ‘Irrational Modernisms’ wordt gegeven van 15.00 tot 18.00 in een lokaal dat erg moeilijk te vinden is. Maar daar had iedereen last van, dus dat is geen probleem. Het vak lijkt vrij statisch opgezet, maar wordt gegeven door twee kleurrijke figuren, waarvan de voornaamste een beetje streng overkomt. Zij wilde ook meteen dat iedereen zich voorstelde en vertelde welke andere vakken zij volgen. Af en toe gaf zij commentaar, maar toen ik mijn verhaal vertelde werd ik met een brede glimlach begroet en welkom geheten. Ze vond het fijn dat er een antropoloog zat tussen alle andere kunstgeschiedenisstudenten. Naast mij is er nog een uitwisselingsstudente uit Frankrijk, maar zij doet al iets met kunst. Qua werkdruk en stof zie ik een beetje op tegen dit vak, maar ik maak er het beste van en dan zien we wel wat het wordt. Het klinkt allemaal heel interessant. Alleen krijg ik volgende week al een take home examen mee naar huis. Heel fijn, zeker aangezien de verplichte lesstof nog niet als reader verkrijgbaar is en op internet staat, maar daar heb ik het tot nu toe nog niet kunnen vinden. Verder moet iedereen een presentatie houden van ongeveer 20 minuten over een bepaalde kunstenaar in een stroming. En daar moet je volgens mij met een kritische blik naar kijken. Aangezien ik enorm hou van kunst, maar mij niet kan meten aan het niveau van academische kennis van de rest van de groep, hou ik mijn hart vast… Verder moet er ook nog een groot essay worden geschreven.

Op donderdag ben ik vrij. Maar ik denk dat ik het grootste gedeelte van die dag op campus zal doorbrengen met mijn laptop, aangezien internet daar gratis is en ik toch veel achter internet zal moeten. Op vrijdag heb ik een van mijn leukste vakken, ‘Aboriginal Art, Language and Culture’. Dit is een kunstgeschiedenisvak, maar wordt gegeven door een geweldige antropologe, wat toevoegt aan mijn enthousiasme. Zij is gespecialiseerd in linguïstiek, dus dat is ook heel tof. Verder zullen we een aantal gastsprekers van Aboriginal afkomst krijgen die een grote rol spelen in de wereld van Aboriginal Art in Australië. Lijkt me echt een heel tof vak en de werkdruk moet meevallen. Wekelijks moeten er artikelen worden gelezen. Daarnaast moeten er een essay en een review worden geschreven van een tentoonstelling naar keuze. Valt tot nu toe reuze mee, maar aangezien ik zeker twee vakken heb waarvoor ik flink aan de slag moet hoop ik dat het allemaal gaat lukken. Maar ik heb er vertrouwen in. De docente bedankte ons in ieder geval dat wij op vrijdag tussen 12.00 en 15.00 naar campus wilde komen, want dat staat bekend als de ‘graveyard shift’. Ik ben al lang blij dat die les aan het begin van de middag begint en niet ’s ochtends vroeg, aangezien donderdag zo’n beetje onze vaste socialize avond is. Er is op donderdag live muziek in de Roundhouse en aangezien het nu nog lekker weer is is het heel fijn om dan buiten in de beergarden te zitten en nieuwe mensen te leren kennen. Alles onder het genot van een drankje, maar daar zijn ze hier voorzichtig mee, dus dat is ook heel fijn. En mocht het weer binnenkort slechter worden dan kunnen we verkassen naar een van de venues binnen, waar dj-sets worden gehouden. Ik hoop in ieder geval dat ik mijn huidige ritme vol kan houden, zodat ik in het weekend meer vrije tijd heb en dat ik die vrije tijd ook op een leuke manier kan besteden. Wat dat betreft ben ik blij dat ik de afgelopen jaren keihard gewerkt heb (anders zou ik hier nu niet kunnen zitten), maar het is wel fijn om nu eens zelf een weekend in te kunnen delen. Mocht ik uiteindelijk toch een baantje moeten zoeken, dan is dat helemaal niet erg. Maar tot die tijd vermaak ik me wel ergens aan het strand met een boek of huiswerk.

Gisteren heb ik een hele leuke dag gehad. ’s Avonds afgesproken met Sascha en een aantal andere exchangers om naar Moonlight Cinema te gaan. Midden in Centennial Park was een enorm opblaasbaar beeldscherm geplaatst en iedereen mocht zich op het gras installeren met zelf meegebrachte hapjes en drankjes. Toen het donker werd begon de film. Bran Nue Dau (uitgesproken als Brand New Day) is echt een aanrader. Het eerte half uur vraag je je af waar je in godsnaam bent beland, maar uiteindelijk is de film het meer dan waard. Er is nauwelijks goede timing, het acteerwerk is slecht, dialogen worden opgevuld met musicalwaardige liedjes die nergens over gaan. Maar de film is zo overdreven ridiculous dat het hilarisch is. Na afloop van de film hebben we wel bijna een uur op de bus moeten wachten. Maar de bus kwam wel, dus dat is fijn. Eenmaal thuis ben ik snel en diep in slaap gevallen. Ook heel fijn, aangezien ik de laatste dagen om een of andere reden amper heb geslapen. Welgeteld 4 uurtjes van donderdag op vrijdag (doordat een of andere gozer van unicef belde rond een uur of 3 ’s nachts, met de vraag of het schikte) en maar 2 uurtjes van vrijdag op zaterdag. Maar vannacht zeker 10 uur aan een stuk door geslapen. Straks komt Sascha deze kant op en ga ik patat bakken in de oven (en ik heb geweldige mayonaise gevonden! 97% vet vrij natuurlijk, want ze hebben hier iets met fat free). Dan nemen we die patat lekker mee naar het strand, waar we kunnen genieten van een onverwacht en tegen de voorspellingen in heel zonnig weekend. Ik heb nog flink wat teksten te lezen voor mijn vakken, maar dat komt wel goed op het strand.

Owja. Dave, no worries. Dat is iets wat je hier heel snel doorkrijgt, “no worries”. Het komt allemaal hartstikke goed. En anders moet je maar hier heenkomen om je kunsten te vertonen in een 4x4 haha. Want hier mag je het dus gewoon van je ouders leren en rondrijden zonder enige back up ;).
Mensen, geniet van de lente die er bij jullie aankomt. Ik baal wel dat ik dit jaar de lente moet missen, maja, krijg er ook heel wat voor terug. Geniet maar van het waterige zonnetje, dan zal ik proberen te genieten van de felle vuurbol hier. See yous!