O-week

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets geschreven heb, maar time really does fly down under. Ik zal de hele afgelopen week nu dan maar bespreken.

Vrijdag hebben Sascha en ik de door mijn huisgenoten aangeprezen ‘Eastern Beaches Coastal Walk’ gelopen. We hebben aan het begin van de middag de bus naar Bondi Junction gepakt, waar we een tijdje in het enorme winkelcentrum hebben doorgebracht. Van daaruit zijn we naar Bondi Beach gelopen, wat zeker wel twintig minuten duurden. Gelukkig was het overgrote deel van de af te leggen weg naar beneden toe – en niet omhoog.

Die middag voor het eerst Bondi Beach gezien, het strand dat volgens vele Aussies en niet-Aussies “het mooiste strand ter wereld” is en het strand dat tevens de hoofdrol speelt in het reality programma ‘Bondi Rescue’. Op sommige dagen liggen en spelen er maar liefst 60.000 mensen op het strand (vraag me niet hoe dat past) die allemaal worden beschermt door het aanwezige team van lifeguards (lees: mannen van middelbare leeftijd in strakke outfit, die in geval van nood op hun surfplankje de zee in duiken). Alhoewel er op Bondi sprake is van hele sterke currents en rips (waar volgens surfschoolhouder Big Wave Dave zelfs Michael Phelps niet tegenop kan zwemmen) zouden de meeste reddingen voorkomen kunnen worden als de aanwezige badgasten tussen de aanwezige vlaggen zouden zwemmen en niet daarbuiten. Iedere baai van de Eastern Beaches wordt gekenmerkt door een geheel eigen soort golven en dat van Bondi wordt als perfect beschouwt om te leren surfen, wat de Amerikaanse acteur Zac Efron dan ook deed afgelopen week. Het is geweldig om al die surfers, zowel beginners als pro’s, in het water te zien liggen in afwachting van de perfecte golf.
Na een tijd lang ademloos alle surfers en hun capriolen te hebben bekeken zijn we begonnen aan de Coastal Walk. Via Bondi Beach zijn wij over een recent aangelegd voetpad gelopen dat helemaal doorloopt tot aan Coogee Beach. Onderweg kom je meerdere stranden tegen, waaronder Bronte, Clovelly en Tamarama. Onderweg kom je veel sporters tegen die dankbaar gebruik maken van de glooiende bergpaden langs de rotsen en de geplaatste fitnesstoestellen. Het pad leidt ook langs een enorme begraafplaats aan de kust, waar het heerlijk rustig is en waar elke (witte) grafsteen uitkijkt op de oceaan. Ik vond dat heel mooi om te zien. De gehele Eastern Beaches Coastal Walk heeft toch ruim twee uur in beslag genomen, maar we zijn onderweg ook een aantal maal gestopt om de diverse informatieborden langs de weg te lezen.

Zaterdag zijn we naar Paddy’s Market gegaan. Al sinds ik hier ben wil ik heel graag naar een markt. Niet alleen om de sfeer te proeven, maar vooral ook om goedkoop inkopen te kunnen doen. En daar is Paddy’s perfect voor gebleken. Ik heb meteen een stapel souvenirs ingeslagen en flink wat boodschappen gedaan in de aanwezige Aziatische groothandel. Daarnaast ook een paar kilo knoflook, tomaten en uien meegenomen.

Zondag stond er weer een onofficiële Aussie mate activiteit op het programma, het korte-filmfestival Tropfest. We hebben ons met flink wat uitwisselingsstudenten geïnstalleerd op het festivalterrein en ons meteen maar goed ingesmeerd, want de zon is hier enorm fel. Een heel gezellige dag gehad en toch zeker van half 3 tot 22.45 op het festival gezeten. Er kwamen flink wat leuke filmpjes voorbij, maar de uiteindelijke winnaar deed mij niet zo veel. Het was een grappig filmpje, maar het sloot aan op een recente gebeurtenis in Australië waar ik totaal geen weet van had. In het filmpje zie je een radio DJ al jankend uit zijn bed opstaan om vervolgens op zijn werk vrolijk te babbelen. Zodra er echter muziek in wordt gestart beginnen alle aanwezige DJ’s keihard te janken. Kennelijk is er een paar maanden terug een DJ in elkaar gestort tijdens zijn show. Er waren ook een aantal celebrities aanwezig op Tropfest (dat door heel Australië live wordt uitgezonden, behalve in Perth, want daar houden ze van vertraging). Opperhobbit Elijah Wood was het hoofd van de jury. Ik kan met enige trots zeggen dat ik zo’n beetje langer ben als Elijah :).

Maandag is op uni de befaamde O-week begonnen, wat een oriëntatieweek is voor alle nieuwe studenten aan de UNSW. Heel veel kraampjes en studieverenigingen proberen zichzelf te verkopen aan de studenten, maar niks is pusherig en er hangt een leuke sfeer. ’s Middags voor het eerst krokodil gegeten, en wel in de vorm van een worstje. Smaakte wel oké, maar weinig van het vlees meegekregen omdat er ook flink wat kruiden in het grijskleurige vlees zaten.
’s Avonds werd op Quadrangle Lawn een film afgespeeld die nog niet eens in de bioscoop te zien is, maar die al wel kans maakt op een Oscar. Blind side – een film met onder andere Sandra Bullock. Heel fijn om die buiten in het donker te bekijken.
’s Nachts amper een oog dichtgedaan. Vlak voordat ik ging slapen had ik het idee dat ik een klein spinnetje naast mijn bed zag springen. Nergens meer terug kunnen vinden, maar wel heel bang in mijn bed gelegen. Ik ben niet bang van insecten en al helemaal niet van spinnen, maar het idee dat ze dodelijk kunnen zijn heeft mijn blik op spinnen wel enorm veranderd. Heeft zeker tot half 4 geduurd voordat ik eindelijk in slaap viel. Het raam naast mijn bed kan in niet helemaal sluiten, maar gelukkig wordt dat volgende week vervangen zodat ik al het ongedierte buiten kan sluiten.

Dinsdag zijn Sascha en ik naar een Aquarium pool gegaan, een zwembad dat langs de zee ligt en waar de golven van de zee ook bijna over de rand vloeien. Ik had heel veel zin om eens lekker baantjes te gaan trekken, maar daar kwam weinig van terecht. De bodem van het wembad is eigenlijk gelijk aan de zee – het ligt vol rotsen en beestjes en het is dus maar gokken waar je ineens een enorme steen onder je voeten gaat vinden. Ook stak het zout van het water zo erg in mijn ogen dat echt actief zwemmen er voor mij niet in zat. En ik bedacht me de hele tijd dat als er haaien in de zee ernaast zouden zwemmen, die met gemak over de rand zouden kunnen springen. En wat doe je dan?
’s Avonds opnieuw naar O-week gegaan, waar een comedy avond op het programma stond. Dit zou in eerste instantie ook buiten plaatsvinden maar werd uiteindelijk naar binnen verplaatst vanwege het weer. De meeste optredens waren hartstikke leuk en met name de hoofdact – the Axis of Awesome – heeft een goede indruk achtergelaten.

Woensdag waren allebei mijn huisgenoten vrij van hun werk. Na twaalven werd mijn nieuwe raam afgeleverd dat volgende week geplaatst gaat worden. Daarna zijn we te voet vertrokken naar Bondi Beach (inderdaad, via de Eastern Beaches Coastal Walk). Op Bondi heb ik mijn eerste koffie in Australië op, een heerlijke cappuccino bij een café dat San Churro heet – vernoemt naar de Spaanse lekkernij die ze hier ook serveren. Daar moet ik zeker een keer terugkomen om van de Churros te genieten. We zijn ook helemaal teruggelopen via de kust en hebben zo bijna een gehele middag doorgebracht. Onderweg hebben we een walvis in de oceaan gezien, wat een geweldig en onverwacht gezicht was. Op de terugweg schrok ik van een reptiel dat ineens uit de bosjes tevoorschijn kwam: een enorme brede slangenkop aan het lichaam van een hagedis. Toch zeker zo’n 40 centimeter lang, dus stel je voor. Thuis aangekomen heb ik hartige taarten gebakken en samen met Kasia een film gekeken over een Maori meisje in Nieuw Zeeland.

Donderdagavond naar het eerste feest geweest in de Unibar van het Roundhouse. Dat was fantastisch! Heel veel nieuwe mensen leren kennen en lol gehad met mensen die ik al wel kende.

Niet alleen binnen waren er verschillende venues met DJ’s, ook buiten kon je zitten/staan/dansen op de klanken van verschillende live bands en DJ’s. Heel grappig dat je de beste gesprekken hebt met mensen als je een half uur in de rij staat te wachten voor je je drankje hebt. Ik weet nu dat een groen/blauw t-shirt hier gewoon groen heet, dat er een speciaal woord voor is als je die-hard Aussie bent en sterren op je lijf laat tattoeëren en dat de gozers achter de bar er eigenlijk helemaal niks van kunnen. En dan komen mensen er pas na een flinke tijd achter dat je een accent hebt en gokken ze dat je uit Canada komt. Niet slecht, al zeg ik het zelf hihi.

Vanavond ga ik weer die kant uit, als het goed is is er dan een soort van rollerdisco. Hopen dat ik een Eighties outfit bij elkaar kan schrapen (aangezien ik m’n blauwe beenwarmers mee heb moet dat niet zo’n groot probleem zijn).

Hoe staat het in Nederland?